Животот по освојување на наградата Young Wildlife Photographer of the Year

Marc Albiac започнал да ја истражува уметноста на фотографирањето во своите тинејџерски години и заедно со својот татко со часови го гледале веб-сајтот каде што водечки шпански фотографи за диви животни говореле за техниките што ги користеле додека фотографирале. Се присетува како Mario Cea објаснувал за создавањето двојна експозиција од був осветлен со месечева светлина со само една слика. По само неколку години Marc ги изложил своите дела на голем саем за фотографија, заедно со Mario. Сега Marc е амбасадор на Canon и има добиено многу признанија, вклучувајќи ја и престижната награда Young Wildlife Photographer of the Year што ја освоил на возраст од 14 години.

Тука, заедно со неговиот колега и амбасадор Michel d'Oultremont кој живее и работи во Белгија и двапати ја има освоено наградата Wildlife Photographer of the Year Rising Star Portfolio, ќе ни раскажат како овој натпревар им помогна да ги започнат своите кариери, а ќе споделат и неколку совети за младите фотографи за природа кои сакаат да го следат нивниот пример.

Marc Albiac: родителите ме носеа на планина уште пред да можам да одам. Татко ми сакаше да ги фотографира пејзажите и животните таму. Кога имав седум години, тој купи подобра опрема за фотографирање и јас го наследив неговиот фотоапарат EOS 30D од Canon (сега е заменет со новиот EOS 90D од Canon). Прво почувствував љубов кон животните. Фотоапаратот беше алатка што ми овозможи да се враќам дома заедно со дивите животни.

Michel d'Oultremont: дефинитивно љубовта кон дивите животни. Започнав со интензивно фотографирање птици во период од три години. Фотографијата е само медиум што ми овозможува да ги овековечам моите средби со диви животни. Можев да почнам со изработка на скулптури или цртање, но немам талент за тоа. Првите слики ги снимив во мочуриште. Лежев во кал и чекав да дојдат водните птици. Сликите беа обични, но враќањето дома со тие моменти беше неверојатно. Мочуриштето се наоѓаше на помалку од еден километар од мојата куќа, па одењето дотаму беше многу практично. Започнав да фотографирам со EOS 400D од Canon (сега е заменет со новиот EOS 850D од Canon) и објектив EF 300mm f/4L USM што беше стар 20 години (сега е заменет со новиот EF 300mm f/4L IS USM од Canon).

Michel: во сите натпревари треба среќа. Среќа за да бидете избрани, но и за да освоите награда. Јас бев доволно среќен за да ја освојам оваа награда двапати. Чест ми е што ја освоив и драго ми е што начинот на кој ги гледам дивите животни им се допаѓа на жирито и публиката.

Marc: јас никогаш не фотографирав за да победам на натпревар, го правев тоа бидејќи сакав. Мислам дека тоа е тајната. Победничката слика ја снимив во градината на баба ми. Најдобрите фотографии ќе ги снимите таму каде што поминувате најмногу време. Ако работите блиску до домот, тогаш не треба да се оптоварувате за летање со авион за неколку дена. И ако не снимите слика што ќе ви се допадне на првиот ден, тогаш појдете повторно следниот ден.

Marc: јас сум многу срамежлив, дури и сега на возраст од 22 години, а тогаш имав 15 години и многу трема. Но, сонот ми се исполни. Пролетта ми испратија е-порака за да ме известат дека сум победил, а церемонијата се одржа дури на есен, што значи дека шест месеци не смеев да кажам никому.

Имав учествувано и на други натпревари, но не освоив награди. Една од најдобрите работи во фотографирањето е неговата субјективност. Една иста фотографија може да им се допадне на некои луѓе, а на некои да не им се допадне - истото важи и за натпреварите. Вашата фотографија мора им се допадне повеќе од другите фотографии на жирито, но тоа не значи дека таа фотографија е подобра или полоша од останатите.

Исто како и за фотографирањето диви животни, така и за натпреварите во фотографирање е потребна истрајност. Многу е важно да бидете истрајни кога фотографирате диви животни бидејќи во повеќето случаи животните не се појавуваат пред вас и се враќате дома без фотографии. Но, ако упорно се трудите и обидувате да ја снимите саканата фотографија, тогаш ќе имате многу повеќе можности за тоа отколку ако седите дома.

Michel: многу се изненадив. Кога бев млад фотограф им се восхитував на победниците на Wildlife Photographer of the Year. Многу сум задоволен и среќен што можам да кажам дека моите слики беа изгласани како едни од најдобрите во светот.

Истрајноста е најважна, мора постојано да се обидувате. Јас сум оптимист и многу тврдоглав, па затоа ако не видам животно во прекрасната светлина што сум ја замислил, повторно започнувам да се надевам дека ќе ја остварам средбата од моите сништа. Имаше една слика што три години ја праќав на различни натпревари и не беше избрана сè до 2014 година - сликата ми се допаѓаше многу и мислев дека има одличен потенцијал.

Како вашата победа ви помогна да ја започнете вашата кариера во фотографирање диви животни?

Michel: фотографирав инстинктивно, без да се грижам какви резултати ќе добијам. Не ги изработувам сцените, туку ги фотографирам така како што изгледаат. Средбите со дивите животни ми овозможуваат да ги доловам моите чувства кога доаѓам во контакт со диво животно.

Marc: сè уште не забележувам препознатлив стил во моите фотографии. За секое животно пробувам различни стилови на слики, некои се подокументарни, а некои поуметнички, некои се црно-бели, некои во боја, некои се снимени одблиску, а некои го опфаќаат целото живеалиште на животното. Најмногу сум заинтересиран да фотографирам ’рбетници: цицачи, птици, влекачи, водоземци. Мора да знаете повеќе информации за нив, нивните живеалишта и каде може да ги пронајдете.

Marc: да. Сè уште правам грешки. На пример, ако видам животно што многу сакам да го фотографирам, ме фаќа трема и се обидувам да се доближам поблиску до него. Тоа понекогаш значи дека животното бега и јас не можам да ја снимам фотографијата.

Michel: би рекол чекањето животни. Потребно е многу знаење за дивите животни и многу трпение за да ги набљудувате без да ги вознемирите. Тоа го научив уште на рана возраст. Многу сум трпелив за сè, што значи дека не се нервирам лесно и секогаш размислувам оптимистички.

Michel: младите фотографи сакаат многу брзо да добијат многу допаѓања за нивните слики на социјалните медиуми. За мене, оваа трка мора да престане бидејќи токму желбата за повеќе ќе ве натера да направите нешто на теренот што ќе ги вознемири животните.

Marc: најтешкиот дел е да пронајдете некој кој ќе ве однесе на терен. Јас имав среќа што моите родители беа заинтересирани за планини и животни, но имам пријатели кои немаат такви можности. Ако живеете во голем град како Барселона, тогаш тешко може да видите различни животни.

Michel: учете, читајте и разберете ги животните пред да се обидете да ги фотографирате. Тоа е многу важно. Животните и опкружувањето треба да бидат мирни и невознемирени. Ако го исплашите животното при фотографирањето, фотографијата ќе изгледа лошо.

Marc: фотографирајте тоа што сакате, на начинот што го сакате. Ако сакате да фотографирате црно-бели слики, тогаш направете го тоа. Ако сакате да фотографирате со телефото објектив, тогаш направете го тоа. Не снимајте фотографии какви што мислите дека ќе ви се допаднат, туку фотографии што сакате да ги снимите.


Напишано од Rachel Segal Hamilton